Bu ilk blog yazımı “ah nerede o eski karne günleri?” düşüncesiyle yazıyorum. Evet, sahi nerede o eski karne günleri? Öyle bir heyecan olurdu ki, o günden önceki akşam yatağa dua ederek girilirdi ve kalplerde de hızlı ritimler oluşturdu. “Ahah napıcam lan ben kaç verdi acaba sözlüme?!” gibi düşüncelerle sabahı yapardınız. Uyandığınızda kalbiniz çarpmaya devam ederdi ve dua ederek okula giderdiniz.
Ama şimdi öyle mi? Çıkardılar bir e-okul, karne heyecanı falan gitti. Aynı zamanda, öğrenciler sözlü notlarını öğrendikleri için, başkalarının sözlü notlarıyla kıyaslamaya da başladılar.
Örneğin arkadaşımın notu 53 bilmem kaç küsurda kalmış. Bunu öğrenmiş, delirmiş kız resmen. Ergen ergen trip atarak Facebook’una yazmış. Bu da yetmiyormuş gibi, hocaya laf etmiş –ki hocanın da Facebook’u olduğunu bile bile yapıyor bunu. Hoca bunu öğrenmiş, çok kızmış.
Hem e-okul neden var ki? Tamam, amacı not saklayan çocukların kumpaslarına karşı gelmek. Ama bunun dışında birçok amacı var aslında, ama gereksiz yerleri de var. Eh madem bütün notlar e-okulda var, o zaman neden o iğrenç kağıt parçasını almak zorundayız? Kağıt israfı değil mi yahu? (tamam iyice ergene bağladım)
Neyse, belki de işe yarıyordur bazen, kim bilir. Mesela olmasaydı, o çok merak ettiğim sözlüleri nereden öğrenirdim, hocalardan mı? Tamam tamam sözlerimi geri alıyorum, e-okul seni seviyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
oh teşekkürler! sosisli pasta kazandınız